MIESIĄC DO ŚWIĄT!!!!

Za miesiąc Święta. Moje pierwsze Święta w Polsce od 11 lat. Takie prawdziwe, długo oczekiwane. W ciągu 11 lat na Święta przyleciałam dwa razy. Ale to nie to samo wpaść na chwilę, co być tutaj każdego dnia.

 

Na ulicach  jeszcze cisza i spokój. Nie widać przedświątecznej gorączki. A do tego nie jestem przyzwyczajona. W Barcelonie to szaleństwo zaczynało się już w połowie listopada. Choć tam prezenty przynoszą Trzej Królowie, nie Święty Mikołaj. Dzieci, zamiast 6 grudnia, dostają prezenty 6 stycznia, czyli Hiszpanie mają dodatkowy miesiąc na robienie zakupów. Ale bieg po prezenty jest niewiarygodny i kiedy zaczynają się Święta, to są tak zmęczeni, że nie mają sił na świętowanie.

 

Ja czekam niecierpliwie na świąteczne kiermasze. Wiem, że są w grudniu, na przykład w Gdańsku. Zapach żywej choinki, śnieg, karp w wannie... Ach.....

 

Dowiedziałam się też, że w tym roku Święty Mikołaj  będzie bardzo hojny dla mnie. Chyba jednak byłam baaaardzo grzeczną dziewczynką w tym roku, bo zaszalał, jak nigdy. Wiem,  że ma ukryty dla mnie bilet i to nie byle jaki, bo na inny kontynent.

 

W styczniu i lutym będę pisać na blogu z magicznego miejsca. Z jakiego? Dowiecie się w swoim czasie. Ja nie mogę się już doczekać!

 

 

 

ZATOKA PUCKA

W czasie wakacji przejeżdżałam codziennie tą samą trasą.  I właśnie to miejsce zachwyciło mnie najbardziej. Widok na Zatokę Pucką. Zatrzymać się tutaj i podziwiać to morze, niebo, zieleń... to obowiązek każdego turysty. I kiedyś w końcu się zatrzymałam.

 

 

Zatoka Pucka to płytka część Morza Bałtyckiego i stanowi zachodnią część Zatoki Gdańskiej. Jest wyśmienitym miejscem do uprawiania sportów wodnych, najpopularniejszym ośrodkiem do uprawiania kitesurfingu w Polsce. Wzdłuż jej brzegu biegnie droga rowerowa i jest też miejscem specjalnej ochrony ptaków.

 

 

 

 

Puck, Jastarnia, Hel, Władysławowo oraz częściowo Gdynia, to miasta, które leżą nad tą Zatoką.

Podobno, w niektóre zimy, powierzchnia Zatoki Puckiej zamarza.

 

 

 

 



SŁOWA...

Są takie słowa i takie napisy gdzieś, tam, znalezione i zauważone, które przyprawiają nas o lekki dreszczyk. A potem na długo pozostają w naszej pamięci. I zawsze będą się nam z tym miejscem kojarzyć.

 

"Życie choć piękne tak kruche jest... zrozumiał ten, kto otarł się o śmierć...."

 

24 listopada 1994 w hali Stoczni Gdańskiej wybuchł pożar. Zginęło 7 osób.  Grał zespół Golden Life, który później, w hołdzie ofiarom, nagrał piosenkę. Zawsze gdy przejeżdżam koło Stoczni zwalniam, żeby ten napis przeczytać jeszcze raz...

 

 

 

 

 

A to Westerplatte. Kiedy będąc tam przeczytamy wszystkie tablice w parku, zobaczymy miejsca, gdzie broniła się garstka żołnierzy prze tyle dni i napotkamy wzrokiem ten napis... Trudno się jest nie wzruszyć. Odczucie podobne jak po wizycie w Oświęcimiu...

 

 

 

 

Te dwa zdjęcia też znalezione w Gdańsku.  W Złotej Bramie, całkiem przypadkiem. I znowu zapadły głęboko w pamięci...

GDAŃSK NOCĄ....

Był Gdańsk w ciągu dnia, a teraz mały spacerek nocą. Myślę, że słowa i opisy są zbyteczne...

 

 

 

 

 

 

DWA STATKI, DWIE HISTORIE

 W porcie w Gdyni są zacumowane dwa statki, Dar Pomorza i Dar Młodzieży. Który jest który? Który był pierwszy? O co w tym wszystkim chodzi?

Nie ulega wątpliwości, że pierwszy był Dar Pomorza. Jego budowę rozpoczęto w marcu w 1909r. Hamburgu, . Od tamtej pory wielorotnie zmieniał swoją nazwę. Na przełomie 1929 i 1930 roku pod nazwą Pomorze i polskim dowództwem został odholowany do stoczni w Danii na remont. I znowu zmienił nazwe na Dar Pomorza dla upamiętnienia znacznego udziału pomorskiego społeczeństwa w składkach.

W czerwcu tego samego rou przybył na redę Gdyni i miesiąc póżniej został ochrzczony. A potem to juz pierwszy rejs, pierwsze przekroczenie równika, pierwsza podróz dookła świata, opłynięcie przylądka Horn.

Całą drugą wojnę światową był internowany przez Szwedów w Sztokholmie.  A po wojnie brał udział w licznych regatach i bardzo często wygrywał.

Ostatni rejs odbył w 1981 r. a w 1982 został formalnie wycofany ze służby, a jego bandere przeniesiono na Dar Młodzieży.

W 1982 r. został przkazany Centralnemu Muzeum Morskiemu i od tamtej pory jest statkiem muzem, który można zwiedzać.

Z ciekawostek moge dodać, że jego załoga to 190 osób w tym 150 kadetów.

A Dar Młodzieży? To trzymasztowy polski żaglowiec szkoleniowy, następca Lwowa i Daru Pomorza.

Ten został zbudowany w Stoczni Gdańskiej, częściowo ze składek społecznych. Uroczyste podniesienie bandery odbyło się w 1982 roku. Do końca 2006 r. odbył 125 podrózy szkoleniowych i odwiedził 357 portów na całym świecie.

 

 

 

O TABACE SŁÓW KILKA

Po kilku dniach od przyjazdu do Polski zostałam zaproszona na małe przyjęcie. Nie znałam nikogo i właściwie niczego nie oczekiwałam. Nie spodziewałam się, że będzie to dom kaszubski i że pierwsze spotkanie z kaszubską kulturą będzie takie interesujące.

 

 



Już po chwili gospodarz domu wyciągnął jakieś małe pudełeczko i kilku mężczyzn, nie wszyscy Kaszubi, wyciągnęli ręce w jego stronę. A on nasypał im coś na wierzch dłoni, między kciukiem i palcem wskazującym i oni wciągnęli to coś przez nos. A ja zamarłam. Rany świata, gdzie ja trafiłam???????? Przerażenie musiało się odmalować na mojej twarzy, bo panie z tego towarzystwa zaczęły się uśmiechać pod nosem. Jednak kiedy panowie po wciągnięciu zaczęli kichać, to domyśliłam się, o co chodzi.

O zwyczaju wciągania tabaki słyszałam, a raczej czytałam w starych książkach , ale nie wiedziałam, że ten zwyczaj się zachował. A zachował się właśnie na Kaszubach i jest dość popularny.  I jest też legenda z tym związana, inaczej być nie może.

 

Na północy Kaszub żył dobry i wyrozumiały chłop, nikomu nie odmawiał pomocy. To wszystko nie podobało się diabłowi i próbował chłopa na złą drogę sprowadzić, ale ten nie ulegał szatańskim pokusom. Aż w końcu diabeł wpadł na pomysł, jak tu zdobyć duszę poczciwego chłopa. Zamierzał posadzić tytoń, roślinę nieznaną na Kaszubach i w ten sposób zmusić chłopa do kłamstwa, bo wiedział, że nie będzie znał nazwy tej rośliny.

Kiedy tytoń urósł, przechodził tamtędy nasz chłop i diabeł zapytał go, co to za ziele. Chłop wybrnął z sytuacji mówiąc, że zapyta żony i następnego dnia wróci i odpowie. Diabeł zgodził się, ale pod warunkiem, że kiedy wróci i nie będzie znał nazwy, to odda mu swoją duszę.

Chłop wrócił do domu, opowiedział żonie o swoim problemie. Ta pomyślała chwilę, wysmarowała się tłuszczem, obsypała piórami i poszła, gdzie rosła tajemnicza roślina, a potem zaczęła się po niej turlać. Kiedy diabeł to zobaczył, krzyknął, żeby zostawiła w spokoju jego tytoń. W ten sposób chłop poznał nazwę rośliny.

Potem tytoń uschnął i pokruszył się. Kiedy chłop go powąchał, wciągnął troszkę przez nos i zaczął kichać. Tak mu się to spodobało, że pozbierał uschnięty tytoń i w ten sposób zagościła na Kaszubach tabaka.

 

Podobno jeszcze dziś stosuje tę używkę ponad 100 tyś. mieszkańców tego regionu. Wielu, tak jak przed wiekami, znowu zaczęło uprawiać poletka z tytoniem. Wysuszone liście tytoniu trzeba zmielić w pył, zmieszać z suszonymi owocami i licznymi przyprawami, z miętą na przykład. Potem wsypują to do tabakierki zrobionej z rogu i noszą przy sobie.

Tabaka jest elementem regionalnej kultury, tradycją i gestem towarzyskim. Podobno są takie kościoły, gdzie zażywa się tabakę podczas mszy. Ten rytuał rozpoczyna ksiądz z ambony, a wtórują mu wszyscy mężczyźni.

 

 

 

 

BURSZTYNOWA LEGENDA

Co ma wspólnego nieszczęśliwa miłość z bursztynem? Bardzo dużo!

Jak głosi legenda, bardzo, bardzo dawno temu, władzę na wodami Bałtyku sprawowała córka Króla Mórz, Jurata. Jej mieszkaniem był bursztynowy pałac, a wybrankiem serca rybak. Gdy ojciec królewny dowiedział się o miłości córki do człowieka, z gniewu wzburzył morze i zaczął ciskać piorunami, z których jeden trafił w pałac z bursztynu zabijając dziewczynę. Fale morskie poniosły kawałki bursztynu z rozbitego pałacu, które teraz możemy zbierać na brzegu Bałtyku.... Piękna legenda prawda?

W Juracie na deptaku stoi fontanna z figurą królewny i tablicą, gdzie została opisana ta legenda.

 

 

Jurata to wschodnia część miasta Jastarni, położona na Mierzei Helskiej. Założono ją w 1928 r. i od samego początku stała się miejscem wakacyjnych spotkań elit finansowych, intelektualnych i artystycznych z całego kraju. To tutaj tworzył Wojciech Kossak, a później w tym samym domu mieszkały jego córki, Maria Pawlikowska Jasnorzewska i Magdalena Samozwaniec.

Ta rzeźba znajduje się w pobliżu molo.

Spacerowe molo zostało wybudowane w latach siedemdziesiątych i prowadzi w głąb wyjątkowo płytkiej w tym miejscu Zatoki Puckiej.

 

Stara, poniemiecka torpedownia.

 

Molo w Juracie jest, moim zdaniem, dość podobne do tego w Sopocie. Ale jest w nim dużo więcej uroku, a przede wszystkim nie jest komercyjne. Panuje tu cisza i spokój, nawet w sezonie.

I jeszcze deptak w Juracie późną jesienią....

POLSKA ZŁOTA JESIEŃ !

Jest tak cudna pogoda, że trudno sie powstrzymać, żeby nie wyjść na spacer. Trudno uwierzyć, że to druga połowa pażdziernika. Jest dużo przyjemniej i cieplej, niż w lipcu...

 

 

Poszłam więc na spacer po gdyńskim porcie i okolicznym parku. Turyści, studenci, ogródki pełne ludzi, a nawet na plaży. Co prawda za zimno na opalanie, ale na leniwe wygrzewanie się w słońcu, czy czytanie ksiązki, pogoda była bardzo udana.

 

Już zapomniałam, jak piękna może być polska złota jesień. Tak kolorowych liści nie widziałam chyba nigdzie indziej! Popatrzcie sami...

 

 

 

 

 

 

 

 

I oczywiście jeszcze kilka zdjęć Bałtyku skąpanego w pażdziernikowym słońcu...

 

 

 

 

KONIEC LATA A W CHAŁUPACH CISZA I SPOKÓJ.

Ostatnio długo nie pisałam, ale to dlatego, że byłam na na południu, na krótkich wakacjach. Teraz znowu wróciłam na Kaszuby i odwiedziłam Chałupy.

Co prawda plaży nudystów nie widziałam, ale za to port mnie zauroczył. Choć to był wrzesień to nikogo tam nie spotkałam. Tylko cisza, spokój i szum fal. Sam port, a może raczej przystań, jest taki malutki, wręcz niezauważalny, ale pełen uroku. A drewniany, huśtający się na wodzie pomost, mnie dostarczył strachu, a moim znajomym śmiechu.

 

Dawniej port rybacki, dziś miejscowość wypoczynkowa z pensjonatami, restauracjami i plażą. Chałupy są częścią Władysławowa i ulubionym miejscem dla surfistów . Dzięki katesurfowi niebo w Chałupach przysłaniają kolorowe latawce.

 

Przeczytałam całkiem niedawno, że w Chałupach odbył się ostatni na Kaszubach "sąd boży".  W 1836 r. pewna samotna wdowa po rybaku została posądzona o czary. Argumenty? Nigdy nie chodziła do kościoła, a na jej kominie siadały czarne kruki. Skazano ją na tzw." próbę wody", co oczywiście zakończyło się jej śmiercią. Stefan Żeromski poświęcił tej postaci jeden rozdział książki "Wiatr od morza".